“De Ontmoeting is een zegen voor mij!”

Anna woonde het overgrote deel van haar leven in de bossen van Ede, samen met haar gezin. Inmiddels woont ze een jaar of vier op het erf bij haar zoon in Terwolde. “Ik woon buitenaf en kom hier niet vandaan, dus ik ken weinig mensen. Dan heb je al snel het gevoel dat je opgesloten zit. Via de huisarts ben ik met Mens en Welzijn Voorst in contact gekomen en zo kwam er een welkomstgesprek met een sociaal werker. Die heeft me overgehaald om een keer op dinsdag naar De Ontmoeting te gaan. Ik voelde wel een drempel om te gaan die eerste keer, maar dat was echt niet nodig. Ik kwam binnen en voelde me meteen heel welkom. Geen lastige vragen, het maakt niet uit wie je bent of wat je achtergrond is. Iedereen is welkom hier!”

“Dinsdag is mijn uitgaansdag!”

Anna geniet zichtbaar terwijl ze aan het schilderen is. Het is een dinsdagmorgen op onze Ontmoeting. Ze vertelt iedere dinsdag van de partij te zijn. “Ik vind het ontzettend gezellig en ik zou het niet willen missen. De dinsdag is mijn uitgaansdag, maar ik kom ook wel eens op andere dagen, bijvoorbeeld voor het bloemschikken of het ‘samen eten’.

“Ik word opgehaald met de bus van de Ontmoetingslijn. Ideaal dat dit bestaat! Anders kom ik nergens, want ik zie slecht en rij geen auto meer. Hier doe ik van alles, in de ochtend start ik altijd met schilderen en tekenen. We hebben een leuk clubje. Daarna schuiven we met de lunch aan voor een kopje soep en wordt er gezellig gekletst.” In de middag staat “gymnastieken” op het programma. “Dat is fijn om te doen, maar ook vooral heel erg leuk. De meesten kunnen niet opstaan, dus het duurt vaak lang en we doen vaak dingen verkeerd. Gegarandeerd dat we dubbel liggen van het lachen samen!”

“Iedereen die hier zit heeft een verhaal, een verleden. We hebben ook veel overeenkomsten. Zo zijn er heel veel mensen die ook hun partner hebben verloren. Dat schept direct een band. De Ontmoeting is echt een zegen voor mij. Een nicht van me uit Maarssen neem ik regelmatig mee, want bij haar is er helemaal niets. Dan denk ik altijd weer ‘wat is het hier toch goed geregeld!’.”

“De vrijwilligers zijn mensen van goud”

“De mensen die hier dagelijks zijn, zijn echt mensen van goud. Ze staan altijd voor je klaar om je te helpen. Ook de chauffeur van de Ontmoetingslijn is heel erg vriendelijk. Dat hij zoveel geduld heeft met die oude mensen. En we lachen ook wat af hoor. Dan zingen we in de bus; ‘ik heb m’n wagen volgeladen met oude wijven!’.