Stond ik daar, op het schoolplein, om de kinderen van mijn beste vriendin op te halen die plots moest werken. Terwijl de kinderen vrolijk en uitgelaten op mij af renden, kwam de realiteit weer hard binnen… Ik zal nooit mijn eigen kinderen van school ophalen…
Al een aantal jaar houdt de onvervulde kinderwens ons, mij en mijn partner, bezig. Mijn toekomstige gezinsbeeld is in duigen gevallen, nu ik te oud ben om nog zwanger te worden. Maar geheel afscheid nemen van de kinderwens voelt nog lastig, daar ben ik nog niet aan toe.
Het duurde een tijd voor we zwanger waren, maar in 2018 was het raak. Helaas overleed onze baby in mijn buik, werd het een stilgeboorte. We waren ouders geworden, maar we waren geen praktiserende ouders. Na een tijd volgde een fertiliteitstraject via IUI en bijna ook met IVF. Dit laatste ging mij te ver, dus we besloten het aan de natuur over te laten. En tot op de dag van vandaag heeft dit niet meer tot een gezonde zwangerschap geleid. En is onze kinderwens niet in vervulling gegaan. Wel koesteren we onze stilgeboren dochter en eren haar ieder jaar. Dit doen we door bij haar graf te kamperen, bewust stil te staan bij haar en onze ervaring hierin en waar we nu staan hiermee.
Wat mij opvalt is dat men niet beseft dat je een leven lang geconfronteerd wordt met de pijn geen moeder te zijn geworden. Geregeld overvalt mij het gemis op onverwachte momenten. Ik kan nu wel zeggen dat het bij mij hoort, dit levende gemis. Maar ik heb nog een weg af te leggen, om opnieuw invulling te geven aan de ruimte die ontstaan is, nu we geen andere kinderen na onze dochter hebben gekregen. Wat het betekent om geen gezin te hebben. Dat dit aan zingevingsvraagstukken raakt; hoe kan ik mijn leven nu en in de toekomst vormgeven, wat wordt mijn nieuwe drive die mij geluk en vervulling geeft. Hiervoor ben ik mijn toekomstbeeld opnieuw aan het vormen.
Heeft u, net als de schrijfster, behoefte om uw eigen ervaringen wat betreft ongewenste kinderloosheid te delen met gelijkgestemden? Dan bent u van harte welkom op dinsdag 21 januari van 19.00 tot 21.00 uur op de locatie van Mens en Welzijn Voorst (Jachtlustplein 11 te Twello). Deze avond gaan we met elkaar in gesprek over gevoelens en ervaringen bij ongewenste kinderloosheid. Dit doen we door middel van het delen van ervaringen en een creatieve opdracht. Ervaring met creativiteit is geen vereiste. U kunt zich opgeven bij Susan Pelskamp door te bellen naar 06-44916600 of een mailtje te sturen naar s.pelskamp@mensenwelzijn.nl.
Neem voor meer informatie contact op met Susan Pelskamp
Weten wat we nog meer voor je kunnen betekenen? Zoek in alle activiteiten en verhalen van inwoners!